Prolog

Prolog

Na początku sądziłam, że smocza moc jest darem dla „tych wybranych”.  Do tej pory była dla mnie  jedynie dodatkiem. Gdy tylko mogłam, przywoływałam moc, przeobrażając się w smoka i latałam beztrosko po niebie, pilnując, aby żaden człowiek mnie nie zauważył. W nocy wymykałam się z rodzinnego domu, żeby zobaczyć księżyc w pełni, który dawał mi siły. Potrafiłam przez długie godziny siedzieć w jednym miejscu i zamkniętymi oczami w blasku pełni wsłuchiwać się w ciszę. Niezwykłą ciszę.

Moje życie odmieniło się całkiem, gdy poznałam Nyxiona, Drago. Miałam wtedy 13 lat. Choć na początku za sobą nie przepadaliśmy, teraz wspólny trening jest nieodłączną częścią dnia. Teraz mam 16 i wiele się od tamtego czasu zmieniło. Między innymi dowiedziałam się wielu rzeczy o tych stworzeniach. Każdy nyxion ma specjalizację w danym żywiole, dzięki czemu posiada niesamowite umiejętności. Zarówno te podstawowe jak i indywidualne. Istoty te potrafią zwiększać swoją moc poprzez ewolucję. Niestety nie da się przewidzieć, kiedy ona nastąpi. To właśnie dlatego trenuję z Drago codziennie, a pomaga mi w tym Age wraz z Werną, która również jest nyxionem. Werna ma unikalną specjalizację, gdyż kryształ nie należy do kręgu żywiołów. Tak naprawdę nie za wiele wiemy o jej pochodzeniu. To było niesamowite gdy po raz pierwszy spotkałyśmy się tak niezwykłymi istotami. Tu na Ziemi znalazły schronienie jak i dom, ponieważ Vestran pogrążył się w wojnie domowej, która swoim zasięgiem objęła całą planetę. Teraz jest tam spokojnie, ale Drago oraz Werna postanowili zostać z nami. Wracając do mojej mocy… nie zawsze byłam z niej szczęśliwa. Szczególnie wtedy jak się o niej dowiedziałam. Bałam się tego, a zaczęło się tak niewinnie. Mając  5 lat, dziwnym trafem znalazłam się na innej planecie. Pewnie myślicie sobie, że zwariowałam, ale tak było. Na początku byłam przekonana, że znalazłam się w zwykłym lesie. Jednak po krótkiej chwili ujrzałam te niesamowite stworzenia. Wyglądały jak przeogromne jaszczury. W sumie to nie było tak dalekie od prawdy. Jeden z gadów wzniósł się w powietrze i splunął ogniem na drugiego. Wtedy już wiedziałam. Błoniaste skrzydła, ostre jak brzytwa szpony oraz kły, a do tego łuski mieniące się w słońcu. Jeden ze smoków miał turkusowo zielone łuski, a drugi czarno fioletowe. To przecież niemożliwe, ale właśnie wtedy stałam się świadkiem walki pomiędzy dwoma mistycznymi bestiami. Posunęłam się lekko do przodu i usłyszałam trzask łamiącej się gałązki. Pech już wtedy mnie dopadał. Spojrzałam pod nogi, a potem na smoki, które zwróciły na mnie swoje zainteresowane spojrzenia. Gadzie oczy, a raczej ślepia, które zdawałoby się przeszywały mnie na wylot. Jakby próbowały dowiedzieć się kim jestem i skąd się tu wzięłam. Nigdy nie zapomnę tego uczucia. Po chwili jeden z nich, ten o czarno fioletowych łuskach, zaczął biec w moją stronę. Przerażona, cofnęłam się i zahaczyłam o korzeń przez, który miałam dość nieprzyjemne spotkanie z ziemią. Na parę sekund zamknęłam oczy, a gdy je otworzyłam ujrzałam nad sobą garnitur ostrych zębów. Poczułam nieprzyjemny zapach wydobywający się z paszczy bestii. Chciałam cofnąć się jeszcze kawałek, ale za sobą miałam stare drzewo. Smok był tuż nade mną. Czułam na sobie jego gorący oddech. Szykował się do ataku, lekko cofnął głowę do tyłu. Przymknęłam oczy. Jak miałam już umierać, to wolałam przynajmniej nie widzieć tego jak zginę. Nagle usłyszałam głośny ryk, łupnięcie o ziemie ogromnego stwora oraz ciche jęki. Otworzyłam oczy. Przed mną stał młody chłopak. Był ode mnie starszy, o co najmniej trzy lata, tak na oko… Miał cudowne ciemno szare oczy.

- Mam na imię Kai- przedstawił się bez zbędnych pytań.

- Jestem Ann…-odparłam nieśmiało- Ann Varcon- z trudem wydusiłam to z siebie. Brunet podał mi rękę i pomógł wstać.

- Chodź, pokażę ci coś. – zachęcił mnie do pójścia za nim. Teraz gdy stałam chłopak był ode mnie o głowę wyższy. Na sobie miał podarte czarne spodnie jeansowe oraz błękitną bluzkę, również podartą, szczególnie na ramionach i plecach. Nie mając nic do stracenia posłusznie ruszyłam za nim. Zastanawiało mnie gdzie podziały się smoki. Moje rozmyślania przerwał mi chłopak.

- Jesteśmy.- uśmiechnął się do mnie. Rozejrzałam się. Dookoła byyły… smoki?! Schowałam się za Kai-em, lekko przerażona. A jeśli znów mnie zaatakują?

- Nie bój się.- uspokoił mnie brunet. Spojrzałam na niego zdziwiona.

„Czy on umie czytać w myślach?”- przemknęło mi przez głowę.

„Tak”- usłyszałam odpowiedź, ale Kai wcale nie otworzył ust.- To jedna ze smoczych umiejętności.- dodał już na głos. Poczułam się trochę pewniej. Był dla mnie miły, jakby zależałoby mu na mnie.

-A możesz mi powiedzieć tylko jedną rzecz?- zapytałam cicho. Pokiwał głową.- Powiesz mi, gdzie ja właściwie jestem?

- Na Xsanthosie, planecie zamieszkanej przez smoki.- uśmiechnął się szeroko, a mnie zamurowało. Jedna chwila i znajduję się na innej planecie.

- A jak ja się tu znalazłam?

- Na to pytanie nie potrafię odpowiedzieć.- Kai pokręcił głową z dezaprobatą.  Potem wszystko potoczyło się bardzo szybko. Dzięki radzie starszych, dowiedziałam się, że jestem w połowie smokiem i mam pewne wyjątkowe zdolności, ale nie powiedzieli mi jakie.  Wspólnie podjęli decyzję, że powinnam zostać tu na trochę. Postanowili również, że od razu powinnam rozpocząć treningi, a przy nich miał mi towarzyszyć Kai.

Po około dwóch latach, chłopak stwierdził, ze umiem już wszystko to co on sam potrafi. Zanim wróciłam na Ziemię, Kai podarował mi wisior z wizerunkiem walczącego smoka. Od tej pory nigdy nie zdejmowałam go z szyi. Gdy wróciłam na Ziemię i wróciłam do normalnego życia poznałam młodszą o rok, Age. Zostałyśmy najlepszymi kumpelami. Choć to trochę dziwne. Po pół roku naszej znajomości wyznała mi, że jest w połowie wampirem. Trzeba przyznać, że nieźle się dobrałyśmy. Smok i wampir. Czy istnieje dziwniejsze połączenie? Na domiar złego Age jest psychopatką…

Ann Varcon